رحمت خدا چه می شود؟
رحمت خدا چه می شود؟!
مردى از أبو ذر غِفارى سؤال کرد:
ما لَنا نَکْرَهُ الْمَوْتَ؟
قالَ: لِانَّکُمْ عَمَّرْتُمُ الدُّنْیا وَ خَرَّبْتُمُ الآخِرَةَ؛ فَتَکْرَهونَ أنْ تَنْتَقِلوا مِنْ عُمْرانٍ إلى خَرابٍ.
«چرا مردن براى ما ناپسند است؟
أبو ذر در پاسخ گفت: به علّت آنکه شما دنیاى خود را آباد نموده و آخرت خود را خراب کردهاید؛ و البتّه بر شما ناگوار خواهد بود که از محلّ آباد و معمور به محلّ خراب و ویران کوچ کنید».
قیلَ لَهُ: فَکَیْفَ تَرَى قُدومَنا عَلَى اللَهِ؟
قالَ: أمّا المُحْسِنُ فَکَالْغآئِبِ یَقْدَمُ عَلَى أهْلِهِ، وَ أمّا الْمُسىءُ فکَا لابقِ یَقْدَمُ عَلَى مَوْلاهُ.
از أبو ذر سؤال شد: حالِ ما در هنگام ورود بر خدا چطور خواهد بود؟
أبو ذر گفت: مردم دو دسته هستند: نیکوکاران و زشت کرداران. امّا ورود شخص نیکوکار در نزد خدا مانند ورود کسى است که مدّتى از خانه و اهل خود دور شده و به سفر و غیره غیبت طولانى نموده؛ وقتى که چنین شخصى به خانه بر میگردد و ملاقات اهل و بستگان خود را مى کند چه نشاط و سرور و التذاذ زائد الوصفى به او دست مى دهد، همینطور نشاط و سرور بى حدّ به چنین شخص نیکوکارى رخ مىدهد که بر خداى محسن خود وارد شده و مورد إنعام و مکرمت و احسان لا یتناهاى او واقع مىگردد، و از جمال بى نقاب شاهد ازلى متمتّع مىشود.
و امّا ورود شخص زشت کردار نزد خداوند مانند ورود غلام فرارى است که با جرم و جنایت از دست مولاى خود گریخته باشد. وقتى آن بنده را بگیرند و به نزد مولا بیاورند چه حالى بر آن غلام متمرّد و متجرّى دست خواهد داد که خود را در زیر چنگال غضب و خشم بى حدّ مولا ملاحظه مىکند؛ همینطور وقتى شخص زشت کردارى که از ساحت عبودیّت پروردگار عزیز تجاوز کرده و به حقوق او و به حقوق مخلوقات او تجاسر و تعدّى نموده و سرکشى و بلندپروازى کرده است، در نزد خدا، خداى مهربان و لطیف و منتقم، حاضر شود، حالت شرم و خجالت بى حدّى عارض او مىشود و از طرفى هم خود را مورد هر گونه جزا و عذاب مىنگرد
. قیلَ: فَکَیْفَ تَرَى حالَنا عِنْدَ اللَهِ؟
قالَ: اعْرِضُوا أعْمالَکُمْ عَلَى کِتابِ اللَهِ تَبارَکَ وَ تَعالَى: إِنَّ الأَبْرارَ لَفِى نَعِیمٍ* وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِیمٍ.
«به أبو ذر گفته شد: پس حال ما را در نزد خدا چگونه مىبینى؟
أبو ذر گفت: خودتان احوال و اعمال خود را بر کتاب خدا عرضه کنید خواهید دانست؛ در قرآن کریم وارد شده است که: حقّاً مردمان پاکیزه و صالح العمل در نعمتهاى جاودانه، و حقّاً مردمان زشت کردار و فاجر در میان طبقات آتش دوزخ خواهند بود».
قالَ الرَّجُلُ: فَأیْنَ رَحْمَةُ اللَهِ؟
قالَ: إِنَّ رَحْمَتَ اللَهِ قَرِیبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِینَ [1]
«مرد سؤال کننده از أبو ذر پرسید: پس رحمت خدا کجاست؟ أبو ذر در پاسخ گفت: بدرستیکه رحمت خدا به افراد نیک و نیکوکار نزدیک است.»
نه اینکه شخصى هر گونه تعدّى بنماید و هر جرم و جنایتى انجام دهد و در عین حال خود را مورد رحمت خدا پندارد؛ این رجاء، رجاء کاذب است.
[1] «بحار الانوار» ج 6، ص 137، از کتاب «جامع الاخبار»
